Cieszę się z Twojego głosu, bo właśnie przeczytałem narzekania kilku osób, które nie chwyciły przekazu. Film pod względem zdjęć jest fantastyczny, podobnie bardzo dobrze prezentuje dobroć tej moralnie niedopuszczalnej sytuacji. To jest, jak to często bywa z filmami o miłości - film o kłamstwie. I to nie wyłącznie o tym tanim kłamstwie wobec męża, który późno spostrzegł, że go żona nie kocha, a to co było potem było już jakąś konsekwencją tej pustki między nimi. Bardziej interesującym kłamstwem jest samooszukiwanie się bohaterek, że jednak się uda. Owo 'udało się' przed grzechem, ma znaleźć kontynuację po. Ale jak mówił Stagiryta, zanim powiesz, że się udało, poczekaj aż umrą Twoje dzieci. Złudzenia, złudzenia. Czyż nie z nich, w znacznej części, składa się nasze życie?

Tak przy okazji - gdyby zło nie było atrakcyjne, to by nie było wybierane. Twoje zdezorientowanie bierze się (brało) z tego, że myślisz (interpretuję), że dobro i zło to przeciwieństwa. a tymczasem nie ma zła samego w sobie, zło moralne to po prostu niewłaściwe dobro, nie dla Ciebie, nie z tą osobą, nie w ten sposób, nie w tym czasie, nie te środki etc. Zło musi być pociągające, atrakcyjne, właśnie dobre, aby zostało wybrane. Ten film właśnie genialnie pokazuje, jak złudna fascynacja (niewłaściwym) dobrem powoduje, że wszystko co dobre, ulega zniszczeniu. Bo na samotnej, nie liczącej się z moralnymi wymogami społeczeństwa albo świata (w każdym razie zdystansowanej, oddzielonej, właśnie - samotnej jak atom, jak monada) nie ma już życia i radości, pozostało jedynie codzienne trwanie. Dzień dobry.

Dzień dobry. To jakie złudzenie dzisiaj będziemy pielęgnować? Może to, że nadal jesteśmy młode? Na pewno jakieś znajdziemy :D

O czym ty w ogóle piszesz? Zło to zło i nikt nie ma wątpliwości jak je interpretować. Romans z synem przyjaciółki to co najwyżej bezmyślność. Film jest słaby, bo nawet nie dotyka istoty problemu, a cały dramatyzm oparty jest na powtarzanym co jakiś czas stwierdzeniu "musimy z tym skończyć". Groteska.

Widać, że nie załapałaś. Dwukrotnie.

tu nie na co załapywać, dwaj panowie, samotni zresztą, mają po córce, każdy. Płynie czas, płynie i znów scenka na tratwie?

"Film jest słaby, bo nawet nie dotyka istoty problemu"
Kalliope - a jaka jest, Twoim zdaniem, istota problemu?

Ja bym oczekiwała jednak jakiegoś pogłębienia tematu. Te kobiety specjalnie nie pokazują w tym filmie żadnej refleksji. Rozważań. Wątpliwości ( poza tym, że boją się, że zaraz staną sie za stare dla tych chłopców, ale przeciez to nie chodzi o wiek, tylko ich wzajemne relacji). Tego mi tu bardzo zabrakło. Szóstka w mojej ocenie jest za walory estetyczne i miłość do Australii.

ciesze sie ze ktos to napisal! jak dla mnie film genialny!