Wydaje mi się, że wina "jednej" roli Lange to niestety wina Ryan'a... Przecież ona w każdym jego serialu gra tą sama postać. Kobietę z poczciwym wieku, która pragnie odzyskać to co miała gdy była młoda. Witalność i moce w Covenie, sławę i piękno w Freakshow, teraz kolejny raz pragnie być znowu sławna i zdolna do pracy.
Każda jej kreacja w jego produkcjach opiera się na tęsknocie za tym co miała i mieć mogła, a niestety w jakiś sposób to straciła. A szkoda, bo widać przecież że jest niesamowitą aktorką zdolną do zagrania wielu ciekawych postaci, które mogłyby opierać się na innych wątkach. Niemniej jednak tutaj kolejna świetnie stworzona rola, a co do tej "wariatki" którą z niej zrobili. Nie zagłębiałem się w historię prawdziwej Betty i Joan, ale skoro serial oparty jest na historii prawdziwej, to i może z tą mentalnością odwzorowywali tylko rzeczywistość.

Ale przyznam, że Sarandon rozwaliła system. Pięknie zagrała, bardzo pięknie. Mam nadzieję, że zostanie sa tą kreację doceniona :)

Nie myślałam o tym w ten sposób, ale masz rację - Murphy prowadzi Jessikę Lange w dokładnie ten sam sposób w każdym swoim serialu. Myślałam że to może dlatego Lange nie gra już w American Horror Story.
Przyznam że na dłuższą metę oglądanie jej w swoim klasycznym emploi jest na dłuższą metę jednak nużące, mimo że w Feud jest świetna (nie wiadomo gdzie manieryzmy Lange u Murphyego to manieryzmy Crawford).

Dla mnie Susan Sarandon odwaliła mistrzostwo świata, podobnie jak znakomity drugi plan. Kurcze, znakomity serial, znakomity, piękny, wzruszający i z troską/nostalgią nakręcony tribute dawnemu Hollywood.
Bardzo dobrze poruszone są teraz aktualne wątki, czyli jak kobiety-aktorki są przez przemysł filmowy eksploatowane, odrzucane gdy się starzeją, gorzej opłacane, traktowane przedmiotowo.

Ja mam właśnie wrażenie, że to postać Lange jest bardziej dominującą. Nie oglądałem serialu ze stoperem, ale wydaje mi się, że jest jej znacznie więcej i poznajemy historię jakby z jej perspektywy.
Murphy chciał widocznie przedstawić Joan Crawford jako nieszczęśliwa ofiarę Hollywood, znacznie bardziej emocjonalną niż Davis. Zgadzam się z tą opinią, podobnie jak z faktem, że ich konflikt był zmotywowany nie tyle niechęcią, co presją środowiska.
Porównując kreacje Lange z AHS, uważam że w serii stworzyła heroiny bardziej przerysowane i bezwzględne.
Lange vs Sarandon, podobnie jak Crawford vs Davis - remis.

Zgadzam się. Sarandon i Lange grają na najwyższym poziomie aczkolwiek drugi plan jest również genialny - Mamacita czy postać Jacka Warnera, mistrzostwo ;) Również zauważyłam, że twórcy w pewien sposób faworyzują Davis, bo właśnie Bette to taka równa babka, zaś z Joan zrobiono totalną wariatkę. Mi osobiście to nie przeszkadza bo jestem wielką fanką Pani Davis. No i niestety obawiam się, że w rzeczywistości właśnie tak było - Bette miała swoje za uszami, była wredna, sarkastyczna ale nigdy nie popadła w taką paranoję na swoim punkcie jak Pani Crawford. No, ale nie chcę oceniać bo "znam" tylko jedną stronę medalu - czytałam biografię Davis, zaś biografii Crawford żadnej. Mimo to, ktoś celnie zauważył, że choć twórcy wydają się być bardziej "po stronie" Bette to w gruncie rzeczy czas antenowy zdecydowanie ukradła Lange. O wiele więcej dowiadujemy się o postaci Crawford, jej historia jest o wiele bardziej rozbudowana niż historia Davis co w sumie dla mnie jest jedynym minusem tego serialu. ;) Ale może producenci zdecydowali się na taki manewr, ze względu na to, iż Crawford wydaje się postacią o wiele bardziej dramatyczną. Nie oglądałam American Horror Story, więc nie jestem w stanie porównać aktorstwa Lange do żadnego innego serialu - moim zdaniem wypadła naprawdę znakomicie jako Joan. Susan jest również genialna jako Bette, naprawdę ciężko stwierdzić, która lepsza, bo obie miały bardzo trudne zadanie przed sobą.